Er lag iets stil in mij, bedolven onder lagen van tijd, vergeten, verstopt, niet verloren alleen diep begraven.

Wij zijn de vissen in de vijver,Helder water en kalm.Verstopt zonder roering.Happend als zalm.Snakkend naar binding.

Een vol hoofd,

De inkt van mijn woorden vloeien

Stel je eens voor hoe dat zou zijn,Alle gedachten op een rij.Geen wirwar aan gedachten,Eindeloze denken in een breiNiet altijd even fijn...

We waren ooit een leger van liefde,

In een wereld vol geluid,

De lucht is zwaar van woorden

Wanneer zomer zucht en langzaam zwijgt,

Er zijn handendie vlechten als klimoprond een hart dat vrij wil dwalen.

Sleutelgat