Wanneer zomer zucht en langzaam zwijgt,
Wordt mijn denken helder,
mijn geest weer rijk.
De hitte verdwijnt,
de drukte verstomt,
En in het vallen van bladeren voel ik me gezond.
Mijn hoofd, ooit stroperig,
traag en loom,
Vindt in herfst zijn ritme,
zijn eigen droom.
De regen tikt als een zachte melodie,
Een rustgevend ritme, een stille symfonie.
Ik adem de geur van natte aarde in,
Voel hoe de stilte mijn ziel bemint.
Geen zon die schreeuwt,
geen hitte die brandt,
Maar koele lucht die mijn hart omrandt.
Ben ik een herfsttype?
Misschien wel,
In dit seizoen voel ik me stabiel en fel.
Mijn concentratie groeit,
mijn denken stroomt,
In herfst ben ik wie ik werkelijk droomt.
Reactie plaatsen
Reacties