Inleiding: Een fluistering van binnen

Er zijn vragen die je niet stelt met je hoofd, maar met je hart. Vragen die niet zomaar opkomen, maar zich langzaam in je bewustzijn nestelen. Waarom ben ik hier?  is zo'n vraag. Geen losse gedachten, maar een fluistering die steeds terugkeert. In dromen, in keuzes, in stiltes.

Ik geloof dat we hier niet toevallig zijn. Dat we komen met een reden, een missie, een innerlijk kompas. Soms helder, soms verborgen. En hoewel het leven ons afleidt met verwachtingen en systemen, is er altijd die onderstroom die ons herinnert aan wie we werkelijk zijn.

In deze blog neem ik je mee in mijn persoonlijke visie op het leven, de ziel, en de lessen die we komen leren. Niet als waarheid met een hoofdletter, maar als een uitnodiging tot herkenning. Misschien herken je iets van jezelf in mijn woorden. Misschien voel je iets wat je al wist, maar nog niet durfde te zeggen. Want uiteindelijk is het niet de vraag die telt, maar het leven dat je eraan geeft.

De vraag die blijft terugkomen

Soms stel ik mezelf deze vraag niet eens bewust. Hij is er gewoon. Als een fluistering die door mijn leven heen weeft. Waarom ben ik hier? Niet als een filosofisch spelletje, maar als een innerlijk weten. Al van jongs af aan voelde ik dat mijn leven een doel heeft. Niet één enkel doel, maar meerdere lagen van betekenis. Toch is er altijd één centrale missie die alles verbindt. En die missie is niet iets wat je zomaar ontdekt. Je moet er klaar voor zijn. Je moet durven luisteren en moed hebben om jouw eigen pad te bewandelen.

Het grotere geheel: Ziel, reïncarnatie en levenslessen

Ik geloof dat we hier niet zomaar zijn. We komen met een reden. En die reden is vaak verbonden aan eerdere levens. Soms heb je iets nog niet voltooid, niet afgemaakt, niet doorleefd. Dan keer je terug. Niet als straf, maar als kans. Je ziel kiest opnieuw. Je kiest je ouders, je omgeving, je omstandigheden. Mensen komen en gaan in je leven. Sommige blijven voor lang in je leven en sommige maar voor even. En zij laten allemaal bewust of onbewust sporen na. Sporen van levenslessen. Wie goed kijkt en luistert, zal die levenslessen gauw ontdekken en daarvan leren. Niets is toeval. Alles is onderdeel van een groter plan. Maar dat plan is geen routekaart. Het is een uitnodiging tot ontdekking. 

De rol van je omgeving en je authentieke zelf

Je omgeving vormt je. Maar jij kiest ook hoe je je daartoe verhoudt. Als kind voelde ik al dat ik anders keek naar de wereld. Diep, intuïtief, onderzoekend. En juist door trouw te blijven aan mijn authentieke zelf, begon ik mijn levenslessen te herkennen. Niet door te voldoen aan verwachtingen, maar door te leven zoals ik werkelijk wil leven. Dat vraagt moed want óók ik heb een tijd geleefd naar verwachtingen van een ander met als gevolg met zelf verliezen waardoor ik in diepe dalen heb gezeten. Ik had veel afkeurende blikken gehad omdat ik wilde leven volgens mijn authentieke zelf. Diep van binnen wist ik wat ik moest doen, leven zoals ik dat wil. Mijn eigen pad bewandelen en  mij niet laten leiden door mijn omgeving. Bewuste keuzes moeten maken om mijn eigen pad te bewandelen. Er zijn nog steeds mensen uit mijn verleden die dit niet en wellicht nooit zullen begrijpen waarom ik mijn eigen pad bewandel. Zij vinden dat nogal egoïstisch maar ik ben van mening dat ik niet op deze aarde ben gekomen om te leven naar de verwachtingen van een ander en al helemaal niet om een leegte op te vullen.  Zij zijn in mijn ogen er nog niet klaar voor om hun eigen pad te bewandelen en ik heb de keus gemaakt dat ik dichtbij mezelf blijf zonder het te verklaren. Soms is dat moeilijk maar het is wel de enige weg naar je ware bestemming.

Meerdere doelen, één kernmissie

Ik geloof niet dat we hier zijn met één enkel doel. We hebben meerdere taken, meerdere rollen. Maar er is altijd een hoofddoel. Een kernmissie. Die herken je aan herhaling. Aan datgene wat steeds terugkomt. Denk aan bepaalde patronen die je eigenlijk moet doorbreken door het anders aan te pakken. Dat is voor iedereen natuurlijk anders maar die patronen vertellen je iets. En daar moet je naar luisteren en doorvoelen. Pas dan kom je er achter wat jouw hoofddoel is. Zodra jij weet wat je hoofddoel is en daar naar leeft, dan zal je de overige doelen als vanzelf ook behalen. Echter is het wel zo dat je in een leven niet alles perfect kan doen dus wat je in dit leven niet goed heb gedaan of waar je spijt van hebt of wat het ook mag zijn, dat neem je weer mee naar je nieuwe leven waar je de kans krijgt om aan datgene te 'werken'. Meerdere doelen maar één kernmissie... In mijn geval is dat het bouwen aan iets wat blijft - technisch, creatief in kunst en geschrift, menselijk. Het verbinden van systemen en zielen. Het zichtbaar maken van wat onzichtbaar is. Dat is mijn kompas. En hoe je dat allemaal vorm geeft, is aan jezelf om te ontdekken door dichtbij je authentieke zelf te blijven ongeacht wat anderen er van vinden. Het is niet makkelijk om tot je doel te komen. Je moet er wel moeite voor doen want anders zou het leven wel erg gemakkelijk zijn. Je gaat door diepe dalen heen maar krabbelt weer omhoog op jouw tempo. Je gaat van links naar rechts en soms ga je alle kanten op omdat je het even niet meer weet of ziet zitten. Maar als je er geen moeite voor wil doen om tot je doel te komen of überhaupt te ontdekken wat je doel is, dan zal je dat meenemen naar een volgend leven waar je de kans krijgt om het beter te doen.

De zoektocht naar antwoorden: vóór de geboorte al begonnen

Sommigen zeggen dat we onze ouders kiezen vóór we geboren worden. Dat we al weten wat we willen leren, ervaren, helen. Ik voel dat dit klopt. De zoektocht naar antwoorden begint niet bij de geboorte. Die zit al in je ziel. En die drang om te begrijpen, te doorgronden, te herinneren.... die is universeel. We zijn allemaal op zoek. Niet naar iets buiten ons, maar naar iets wat we diep vanbinnen eigenlijk al weten. Dat de zoektocht naar antwoorden al gebeurd vóór dat je geboren wordt, is behoorlijk complex. De vraag "Waarom heeft mijn ziel gekozen voor mijn afwezige ouders?"  is een vraag waarvan ik het antwoord allang weet. Misschien weet jij het ook al of nog niet. Als je deze vraag kan beantwoorden, weet je ook al wat jouw doel is, wat jouw kernmissie is. Diep van binnen weet je het antwoord wel maar durf jij daar gehoor aan te geven? 

Leven als antwoord

Het antwoord op de hoofdvraag “Waarom ben ik hier?” zit niet in woorden. Het zit in hoe je leeft. In hoe je keuzes maakt. In hoe je trouw blijft aan jezelf, zelfs als dat ongemakkelijk is. Je hoeft het niet allemaal te weten. Je hoeft alleen maar te leven zoals jij werkelijk bent. Dan komt de rest vanzelf.

Je bent hier niet om te zoeken, maar om te herinneren.