De laatste tijd merk ik het steeds vaker: mensen stralen negativiteit uit. Niet alleen in woorden, maar in hun houding, hun energie, hun blik. Als hooggevoelige persoon voel ik dat haarfijn aan. Waar ik me vroeger nog kon afschermen, lukt dat nu minder goed. De wereld lijkt harder te zijn geworden. Stress, haat, verdeeldheid.... het hangt als een mist over alles heen.

Het leven is duur. Zelfs tweeverdieners hebben moeite om rond te komen. Er heerst eenzaamheid onder elke leeftijdscategorie. Mensen raken elkaar kwijt in (online) discussies, in frustraties, in wantrouwen. Mannen die vrouwen haten. Vrouwen die mannen haten. Femicide wat de laatste tijd op de voorgrond ligt vanwege de vele moorden op vrouwen... Losgeslagen hangjeugd waar tegenwoordig geen fatsoenlijke gesprek mee gevoerd kan worden... Online en offline lijkt het alsof we elkaar niet meer kunnen vinden. En ik? Ik voel het allemaal. Te veel. Te diep. Behoorlijk vermoeiend.

Geen nieuws, geen ruis

Ik kijk al jaren geen nieuws meer op tv. De laatste tijd heb ik het nieuws alleen online gevolgd, alleen datgene wat mij op dat moment interesseerde. Zo ook alle ellende wat er de laatste jaar gaande is in ons land om up-to-date te blijven. Maar het algoritme laat je alle negativiteit op socials zien. Hier ben ik nu echt wel klaar mee. Je wordt er dood mee gegooid! Vind je het gek dat mensen over het algemeen nogal boos, gefrustreerd, niet gelukkig zijn en in een negative bubbel zitten. Waar je bent, met wie je bent... de gesprekken gaan over het algemeen over de ellende van de wereld. Een hoop geklaag over van alles en nog wat. Vroeger had ik waarschijnlijk gezegd dat je er vrij weinig aan kan doen want je ontkomt er niet aan. Nee, je kan er wel wat doen. Ten eerste, waarom zou je elke dag het nieuws moeten volgen? Waarom wil je dat überhaupt? Ja, het is wel nodig om realistisch te blijven én zo nu en dan alleen het nieuws volgen, kijken of lezen waar je interesse in hebt maar moet het dan ook elke dag én de hele dag door op tv, radio, socials? Het valt mij namelijk op dat op elke sociale media platvorm (Instagram, Facebook, Threads én LinkedIn) gesproken wordt over de ellende van de dag, over de mensen met brocolli-kapsels die het voor de fatsoenlijke mensen verpesten, over de Henk, Jan of Piet die voor de zoveelste keer een kind iets vreselijks heeft aangedaan, over de tekorten aan woningen, over het geweld tegen vrouwen en dan al niet te bedenken al die negativiteit rondom alle hulpinstanties die zogenaamd onze burgers moeten helpen wanneer zij om hulp roepen maar totaal niet serieus worden genomen. Het gaat er allemaal vreselijk aan toe en ik zie het met de tijd alleen maar erger worden. Dat ik geen nieuws meer kijk, betekend niet dat ik weg kijk. Nee, integendeel.... Ik zie het voor me gebeuren, ik voel hoe anderen voelen.... Ik zie hoe men met elkaar omgaat. En wanneer ik dan met mensen in gesprek raak en het gaat de negatieve kant op, wil ik het liefst zeggen dat ze beter maar geen nieuws meer moeten kijken, en ook socials gaan beperken tot alleen de info waar je wel gelukkig van wordt, waar je wat aan hebt voor je persoonlijke groei, tot een betere mens.... Waarom zou men überhaupt bezig moeten zijn met anderen terwijl men genoeg heeft aan hun zelf. Maar wie ben ik om dat tegen een ander te zeggen. Ten tweede, iedereen is immers zelf verantwoordelijk voor zijn/haar gedrag. Dus al dat geklaag over elkaar, veroordelen, oordelen brengt alleen maar negativiteit mee waardoor men continue in een negatieve cyclus blijft hangen. Ik vind dat jammer, maar ook sneu voor de mensen die zichzelf blijven voeden met alle negativiteit waar wij als burger mee worden dood gegooid. Het zet mensen alleen maar tegen elkaar op waardoor er meer haat wordt gezaait. Is dit nou de bedoeling van onze samenleving? Een samenleving vol wreedheid en ontevredenheid waarin iedereen alleen maar aan hun zelf denken... Dit is wat ik bij mensen voel wanneer ik in een supermarkt ben, wachtend tot ik kan afrekenen... of waar dan ook waar veel mensen bijeen zijn.

We leven in een samenleving (lees: samenleving) dus we moeten het ook met elkaar doen om het beste er van te maken.  Het mag wel wat menselijker, vriendelijker en op sommige vlakken mag er ook meer verbinding ontstaan om het leven als burger dragelijker te maken. En met het verbinding aangaan betekent niet dat je met iedereen een 'relatie' aan moet gaan maar juist gewoon een praatje te maken met bijvoorbeeld een oudere of zelfs al alléén een begroeting als "Goedemorgen" doet al wonderen. Wist je trouwens dat je daardoor gelukshormonen aanmaakt wat juist weer zorgt voor een goed/beter gevoel?

Een simpel gebaar. Een groot verschil. Probeer het vandaag nog.