Overcompensatie is geen liefde: lessen voor mijn kinderen

Soms sta je als ouder machteloos. Je wilt je kinderen een veilige, liefdevolle basis geven, maar je hebt niet altijd invloed op wat ze bij de ander ouder of familie meemaken. Ik weet daar alles van. Mijn kinderen groeien deels op in een omgeving waar alles groter, beter en meer moet zijn. Waar over mensen geroddeld wordt, en waar jezelf GEWELDIG vinden belangrijker lijkt dan écht gelukkig zijn.

En hoewel ik hen hier niet volledig voor kan beschermen, kan ik ze wél iets anders meegeven.

Dagelijks hebben mijn kinderen en ik gesprekken over het alledaagse leven. Deze gesprekken hebben wij het vaakst wanneer wij gezamenlijk aan tafel zitten tijdens diner. Zij hebben veel te vertellen maar staan ook vol met vragen. Ze praten graag over wat er gaande was op school, kinderopvang of elders. Ze luchten hun hart en ik geef ze een paar simpele levenslessen. 

Hier onder een paar voorbeelden:

Mijn oudste dochter vertelde mij een tijdje geleden dat er op school groepjes kinderen zijn die over elkaar roddelen tot soms pestgedrag aan toe. Aan haar houding te zien vond zij dit erg vervelend dus vandaar dat zij dit aan tafel vertelde.  Ik gaf mijn kinderen mee dat wanneer men roddeld over een ander dat het veel over de roddelaar zegt dan over de persoon in kwestie. Wij hadden hier een diepgaand gesprek over. Waarop mijn jongste zoon aanvulde dat er ook weleens geroddeld werd over mij bij de o-zo-geweldige-ex-schoonfamilie. Ja, het is vervelend dat men over een ander roddeld. Zo zijn bepaalde mensen eenmaal maar ook hierin moest ik hem meegeven dat het iets zegt over hun dan over mij.

Een ander voorbeeld gaat over verwendheid qua materiaal. Sommige kinderen uit hun klas, buurt of omgeving hebben werkelijk alles. Van mobiele telefoons tot Fatbikes aan toe en dat begint al op hele jonge leeftijd. Hier heb ik het best vaak over met mijn kinderen. Zij zijn nog jong (7, 9 en 11 jaar) en hebben al die dingen die een ander wel heeft helemaal (nog) niet nodig. Natuurlijk hebben zij 'wensen' die zij graag willen hebben met hun verjaardag, sinterklaas en kerst maar dat zijn gelukkig geen absurte dure dingen. En als dat wel zo is, dan leg ik ze uit dat het voor tijdelijk misschien leuk is maar alles willen hebben wat je op je lijstje hebt, maakt je niet perse gelukkiger. Zo ook met vakanties. Ik kan wel dure, verre reizen met ze maken maar ik vind dat eigenlijk helemaal niet zo nodig. In de afgelopen jaren heb ik gezien dat eenvoud hun veel meer mooie herinneringen opleverd waar zij tot op de dag van vandaag het nog over hebben. Het is ook die eenvoud die ik als kindzijnde heb gekend. Alhoewel ik niet met mijn moeder op vakantie ging, ging ik wel vaak met mijn opa en oma mee op de boot. Zij hadden een eigen boot en voerde door heel Nederland heen. Gewoon simpel en gezellig. Dat is wat ik mijn kinderen ook mee wil geven. Dat simpel ook gezellig, leuk en goed genoeg is. Dat de simpelheid van het alledaagse je veel meer opleverd dan alle andere dingen waar zij weleens tegen aanlopen bij o.a. hun vader en zijn familie. Door die kleine simpele dingen, eigenlijk ook hele mooie gesprekken uit voort komen. Stoffen waar zij werkelijk over nadenken én later ook nog op terug komen want dan zitten zij vol vragen - vragen over waarom sommige mensen bepaalde dingen doen.

Ik heb een hele grote rugzak en heb enorm veel meegemaakt in mijn leven - goede dingen maar ook minder leuke dingen. Die rugzak die ik altijd meedraag zit vol verhalen die ik mijn kinderen vertel op hun niveau. De ervaringen die ik ervoer, deel ik met de kennis die ik gedurende mijn levensjaren heb opgedaan middels studies en interesses. Ik zit namelijk ook zo in elkaar - altijd vol met vragen op zoek naar antwoorden. Op zo'n jonge leeftijd al met bepaalde vragen te zitten is ook héél normaal want een kind heeft ook recht op antwoorden, heeft recht op hun eigen mening, heeft recht op de kennis die wij als ouder beschikken - meer dan 'vroeger' - want wij kunnen makkelijker tot die kennis komen wegens het gebruik van internet etc. Het belangrijkste is eigenlijk dat een kind recht heeft op zijn of haar eigen identiteit. Dat zij mogen zijn wie ze zijn, dat zij goed genoeg zijn en dat niemand helemaal geweldig en/of perfect is. Nota bene: een kind voelt haarfijn aan wanneer iets echt of nep is. Ik kan hier wel nog veel meer over schrijven, wellicht voor een ander blog.... het gaat er om dat ik mijn kinderen niet altijd kan beschermen of behoeden voor de dingen waar zij nu en in de toekomst tegen aanlopen. Ik kan ze nu levenslessen meegeven waar zij later profijt van hebben. Wat ik mijn kinderen voor nu mee geef is dat zij:

• Goed genoeg zijn, ook als ze denken dat ze niet de beste zijn.
• Echte liefde zit niet in dure cadeaus maar in aandacht én eerlijkheid.
• Mensen die roddelen over anderen, zeggen daarmee vooral iets over zichzelf.
• Kwetsbaarheid en gewoon mens-zijn is krachtig.
• Laat je vooral niet leiden door een ander en blijf dicht bij je eigen authentieke zelf.

Ik weet dat ik hun leven niet volledig kan regisseren. Maar als ze later terugkijken, hoop ik dat ze zich herinneren dat bij mij alles veilig en echt was. Niet perfect, niet groots, maar oprecht. Een plek waar zij gewoon hun zelf kunnen zijn, waar elke emotie en gevoelens er mogen toe doen zonder onderdrukt te worden. Een plek waar je ook niet altijd sterk hoef te zijn, een plek waar zij alle ruimte krijgen om zichzelf te ontwikkelen als ieders eigen unieke persoon. Een plek waar wij genieten van de simpele dingen in het leven. Een plek om vrij te ademen zonder na te denken hoe het bij de ander overkomt. En wie weet inspireren zij ooit weer anderen om gewoon zichzelf te zijn.

Heb jij ook te maken met co-ouderschap waarbij waarden botsen?

• Blijf trouw aan je eigen waarde.
• Praat met je kinderen over wat zij voelen.
• Zoek eventueel steun bij een betrouwbare vriend/vriendin, boeken of andere media.
• En wel het belangrijkste: onthoud dat jouw liefde niet te overtreffen is.