Grenzen stellen zonder schuldgevoel

Mijn reis naar herontdekking verliep, net zoals bij iedereen, met de nodige ups en downs. Toch heb ik uit die momenten van pieken en dalen ontzettend waardevolle lessen mogen leren. Het belangrijkste? Blijf trouw aan je kern en doe vooral datgene waar jij écht gelukkig van wordt. Maar wat als je van heel veel dingen houdt? Wat als je een brede interesse hebt? Hoe vind je dan dat ene wat jou écht vervult? En wanneer je dat gevonden hebt, hoe stel je grenzen zonder jezelf steeds schuldig te voelen?

Een paar jaar geleden, toen mijn sociale kring nog groter was, voelde ik me constant schuldig als ik besloot een uitnodiging af te slaan, niet met die ene vriendin op stap te gaan, of simpelweg "nee" te zeggen zonder mezelf te verantwoorden. Ik was, in mijn oude versie 1.0 en 2.0, een echte people pleaser. Zolang anderen maar tevreden waren. Maar mijn lichaam schreeuwde om één ding: NEE! Gewoon, nee zeggen.

Waarom? Omdat het grootste deel van die sociale kring niet de juiste mensen voor mij waren. Ik verlangde naar een rustiger leven. Een leven zonder oordelen of vooroordelen. Een leven waarin ik gewoon mezelf kon zijn, zonder me te hoeven bewijzen of ergens bij te moeten horen. Een leven waarin ik rust vond, niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn kinderen.

Wat heeft het voor zin om keer op keer overprikkeld te raken in een omgeving waar ik niet mezelf kan zijn? Helemaal niets. Het was tijd om voor mezelf te kiezen en een andere weg in te slaan.

Tegenwoordig gaat het stukken beter met mij. Ik heb mijn sociale kring opnieuw onder de loep genomen en wat uitgedund. Mensen die geen toegevoegde waarde hadden in mijn leven, heb ik losgelaten. Ik merkte namelijk duidelijk dat ik bepaalde personen was ontgroeid. Sommigen waren verbaasd toen ik besloot het contact te verbreken, maar respecteerden mijn keuze. Anderen reageerden daarentegen behoorlijk heftig op mijn eerlijkheid en de breuk. Maar eerlijk gezegd waren dat precies de mensen waar ik niet gelukkig van werd. Voor mij was de grens bereikt. Hier zou ik nog úren over kunnen schrijven, maar dat bewaar ik misschien voor een volgende blog. Het belangrijkste voor mij was om gezonde grenzen te stellen, zonder mij daar schuldig over te voelen. En ik kan je zeggen: het voelde ongelooflijk bevrijdend om bepaalde mensen uit mijn leven te verwijderen en mijn grenzen helder aan te geven. Inmiddels leef ik met meer rust. Als iets mij niet aanstaat, zeg ik dat nu veel kalmer. Heel af en toe moet ik mijn stem nog wat verheffen om mijn grenzen duidelijk te maken, maar dat gebeurt steeds minder. Grenzen stellen is niet egoïstisch. Het laat juist zien dat je jezelf net zo veel waardeert als een ander. Iedereen heeft grenzen, en die bewaken of aangeven is niets om je schuldig over te voelen.

Grenzen stellen zonder je daar schuldig over te voelen is toepasbaar op zoveel situaties. Neem mij als voorbeeld: ik heb een brede interesse, wat geweldig is, maar het betekent ook dat ik vaak chaos in mijn hoofd ervaar omdat ik alles tegelijk wil doen. Dit vraagt van mij dat ik mezelf heel bewust begrens. Geloof me, ik ga regelmatig over mijn eigen grenzen heen. Urenlang bezig zijn met al die leuke hobby’s met vaak ook tot diep in de nacht, volledig opgaan in een project of een job, of zelfs te veel geven tijdens het sporten – ik herken het allemaal. Maar hoe leer ik mezelf hierin begrenzen?

Door te accepteren dat 80% ook goed genoeg is. Niet alles hoeft perfect te zijn en niet alles hoeft tegelijkertijd. Het moet vooral leuk blijven, zonder dat het ten koste gaat van mijn eigen welzijn. Ik maak overzichtelijke prioriteitenlijstjes, plan alles in mijn agenda en streep af wat ik heb gedaan. En als het niet lukt? Dan schuif ik het met een gerust hart door naar een andere dag. Dit is makkelijk gezegd dan gedaan, maar oefening baart kunst!

Herken jij jezelf hierin ook?

Hoe begrens jij jezelf op een gezonde manier.

Deel gerust je ervaring en tips.