Mijn reis naar Herontdekking

Van Verlies naar Groei

In de afgelopen tijd heb ik de drang om weer te schrijven ontdekt. Het voelt als een bevrijding om mijn gedachten en frustraties op papier te zetten, vooral in mijn bullet journal. Met elke penstreek komt er een nieuwe laag van mezelf naar boven. Een jaar geleden was mijn schrijfervaring heel anders; een jaar geleden vulde ik mijn pagina's met ellende en worstelingen. Maar dat was het begin van alweer een transformatie, een zoektocht naar geluk en een nieuw levenspad.

In mijn vorige baan als zorgcoördinator vond ik aanvankelijk voldoening in mijn werk. Elk gesprek met cliënten en collega’s bood afwisseling en uitdaging. Maar na een half jaar begon de glans af te nemen. De terugkerende vraag "Ben ik hier echt gelukkig?" zette me aan het denken. Het was een cirkel van gedachten die alsmaar bleef draaien. Diep van binnen wist ik dat er veranderingen moesten komen.

Op aanraden van mijn huisarts maakte ik weer een afspraak met mijn oude psycholoog, A. Met enige tegenzin stapte ik opnieuw in haar kantoor. Ze had mij eerder verteld: "Vroeg of laat krijg je een terugval of een vastloper, schroom niet om terug te komen." En daar zat ik dan, ditmaal klagend over mijn werk en de chaos in mijn hoofd. Hoe was het mogelijk dat ik na twee jaar weer vastgelopen was? Ik werkte me te pletter en wist dat er iets moest veranderen.  Het dragen van een masker voelde zwaar en ik had genoeg van de schijn.

Diep van binnen wist ik dat ik drastische maatregelen moest nemen. Ik besloot te stoppen met mijn werk en mezelf de broodnodige rust te geven. De eerste twee maanden stonden in het teken van slaap. Ik had 'huiswerk' van A.: leren grenzen stellen, zelfs bij simpele huishoudelijke klusjes. Langzaam maar zeker voelden de dagen minder vermoeiend aan. Ik merkte dat ik meer energie kreeg. Eten en het aangaan van mijn hobby's kwamen terug in mijn dagelijks ritme, al had ik aanvankelijk moeite met concentreren. Eenvoudige bezigheden leken me soms uit te putten, maar ik bleef kleine stappen vooruit zetten.

Tijdens mijn laatste sessie met A. kwamen we tot een bijzondere conclusie: ik kreeg meer energie van moeilijke materie. In plaats van me te verliezen in de dagelijkse sleur, bloeide ik op bij uitdagingen, raadsels en het oplossen van complexe vraagstukken. Dit is waar mijn passie voor programmeren en coderen weer opbloeide. Het gevoel van het creëren en oplossen gaf me een nieuwe levensenergie.

Nu, maanden later, blijf ik dagelijks stappen zetten. Ondanks het solliciteren naar diverse administratieve functies bleek ik vaak overgekwalificeerd. Achteraf gezien was dit een zegen; het hield me weg van situaties die me weer in die ongelukkige bubbel zouden kunnen brengen zonder extra prikkels.

Mijn schrijfkanalen zijn nog steeds gevuld met gedachten en reflecties. Wat begon als een middel om mijn frustraties te uiten is geëvolueerd naar een krachtig hulpmiddel in mijn groei. Deze reis was niet zonder obstakels, maar elke stap heeft me dichter bij mijn ware zelf gebracht. Ik ben dankbaar voor de ruimte die ik mezelf heb gegeven om te herontdekken wie ik ben en waar ik echt gelukkig van word.

Dit is pas het begin van mijn nieuwe hoofdstuk. Ik kijk met nieuwsgierigheid en vertrouwen naar de toekomst en ben vastbesloten om de weg van groei, leren en herontdekking verder te bewandelen. En wie weet, misschien inspireert mijn verhaal jou ook om jouw eigen reis te starten. Schrijven is een krachtig middel, en ik ben dankbaar dat ik het heb ontdekt.