Sommige mensen denken dat wie geen traan laat, niets voelt.
Dat wie zwijgt, verhard is.
Maar jij weet beter.
Je hebt geleefd,
niet zacht, niet makkelijk, maar diep.
En na elke storm heb je geleerd jezelf op te vangen,
zonder theater, zonder podium.
Slechts met handen die jezelf dragen.
Ze noemen je koel
omdat ze geen warmte herkennen die geen rook maakt.
Maar jij kent het vuur dat stil brandt.
Het is geen onverschilligheid,
het is veerkracht.
Geboren uit herhaling, uit breken en bouwen — steeds opnieuw.
Tot je op een dag niet meer brak, maar boog, en terugveerde.
Niet iedereen begrijpt dat.
Sommigen blijven hangen in het verleden omdat ze nog moeten begrijpen wat jij allang hebt doorvoeld.
Jij weet: je hoeft geen slachtoffer te zijn van wat je hebt meegemaakt.
Je mag drager zijn, zonder dat het je draagt.
En dat maakt je niet koud,
maar precies warm genoeg voor wie durft te voelen zonder dat jij hoeft te bevriezen.
Reactie plaatsen
Reacties