Ik realiseerde mij vandaag dat ik eigenlijk nog herstellende ben van een burn-out. Mijn hoofd zit zoveel met dingen die ik nog wil doen maar ook nog moet doen. Mijn lichaam zegt op het moment van schrijven gewoon "NEE". Dus... het wordt tijd voor een zelfreflectie en een selfcare weekend. Hoe heb ik de afgelopen twee maanden gefunctioneerd en wat kan nog anders?
Ik moet zeggen dat ik in elk geval beter naar mijn lichaam kan luisteren, echter het is natuurlijk nog niet zoals het hoort. Maar wat is dat? Hoe hoort het wel? Wanneer ik aan een project begin waar ik volledig achter sta, dan ga ik daar niet alleen 100% voor maar soms ook een tandje meer. Zeg maar gerust... 200% of soms nog meer. Wanneer ik ergens aan begin dan wil ik het ook goed afronden. Ik ben namelijk niet zo van het halve werk. Tijdens het werken aan een project komen er allerlei andere onderwerpen aanbod of nieuwe ideeën dat ik mij vaak kan verliezen in tijd. Het is niet dat ik grenzeloos ben, maar ik zie het als gepassioneerd, ambitieus zijn en heel af en toe komt die perfectionisme weer om de hoek kijken. Dat laatste is totaal niet erg, want als webdeveloper kan je gewoon niet met half gebakken werk aankomen. Daar zit wel mijn valkuil in. Want wanneer is het goed genoeg? Wanneer ben ik tevreden? Zal de opdrachtgever tevreden zijn? Tot nu toe is men zeer tevreden met het werk wat ik heb afgeleverd, dus eigenlijk moet ik dan óók tevreden zijn. Nota bene, optimalisaties van websites hoort er eenmaal bij dus wat dat betreft kan ik mij hierin helemaal uitleven als perfectionist zijnde!
De afgelopen twee maanden heb ik ontzettend hard gewerkt, en dat heb ik heel bewust gedaan. Ik heb een duidelijk doel voor ogen waar ik met plezier naartoe werk. Wat dat doel is, houd ik voorlopig nog even voor mezelf. Maar één ding is zeker: het zal mijn leven compleet veranderen. Veranderen in de richting van meer onafhankelijkheid, stabiliteit en zekerheid voor de toekomst – niet alleen voor mij, maar ook voor mijn vier kinderen. Het allerbelangrijkste? Dat ik weer écht zin krijg om te léven, in plaats van alleen maar te overleven. Op dit moment sta ik met één been in de overlevingsstand en met het andere probeer ik al in de leefstand te komen. Ik weet dat ik er nog lang niet ben maar ik heb mezelf de afgelopen twee maanden uitgetest in hoeverre ik kan gaan betref energieverdeling. Die energieverdeling heb ik nu helder en eigenlijk is het ook héél simpel - luister naar je lichaam, beleef alles heel bewust, neem af en toe een gasje terug. Geniet vooral van het leven. Als je vanaf jongs af aan heb moeten overleven, dan is het niet vanzelf spreken om uit de overlevingsstand te komen. Dat gaat gewoonweg niet makkelijk maar het valt wel te leren!
Wat heeft jouw geholpen om weer te leren leven?
Reactie plaatsen
Reacties