Eenzaam in een overvolle wereld

De kloof tussen online gedrag en echte verbinding

In een tijd waarin we altijd 'verbonden' zijn, lijkt echte verbinding verder weg dan ooit. Online lijkt iedereen een mening te hebben, vaak ongefilterd en scherp. In het echte leven zijn diezelfde mensen vaak stil, terughoudend, zelfs vriendelijk óf juist het tegenovergestelde! Hoe kan dat? Hier kan ik heel wat over schrijven maar ik houd het kort en bondig.

De online muur

• Mensen verbergen zich vaak achter een scherm.
• De anonimiteit online biedt ruimte voor harde en ongefilterde meningen.
• Het voelt soms alsof empathie wordt ingeruild voor de drang om altijd gelijk te hebben.
• De impact van online communicatie op mentale gezondheid wordt vaak onderschat. Veel mensen ervaren stress, angst of onzekerheid door de constante druk van digitale interacties, waar oordelen en meningen binnen enkele seconden kunnen worden gedeeld en uitvergroot.

Offline terughoudendheid

• In het echte leven overheerst stilte of afstand.
• Men kijkt liever weg dan echt contact maken.
• Toch zeggen veel mensen zich eenzaam of onbegrepen te voelen.

De paradox van verbinding

• We hebben duizenden connecties, maar missen echte gesprekken.
• De angst om kwetsbaar te zijn wint vaak van oprechte communicatie.

Wat zegt dit over ons?

• Zijn we verleerd hoe we écht met elkaar moeten omgaan?
• En waarom wordt kwetsbaarheid nog vaak gezien als zwakte?

Slotgedachte

Ja, wij zijn het verleerd hoe wij in het écht met elkaar moeten omgaan. Het is namelijk heel makkelijk om van achter het scherm overal je mening  (te pas en on te pas) te moeten hebben zonder rekening te houden wat het doet met de ander. Het is ook makkelijk om over van alles te moeten klagen maar daar zelf ook verder niets aan wil doen. Het is ook makkelijk om online elkaar naar beneden te halen met alle gevolgen van dien... Terwijl ik deze blog schrijf, scroll ik nog even snel door Threads heen om te checken wat iedereen zijn of haar gedachten en ongezouten meningen zijn over de alledaagse dingen die men op Threads openbaar maakt. De reacties die men geeft op elkaars Thread is nogal treurig gesteld. Van de ene negativiteit naar de andere negativiteit. Men geeft ook vaak reacties als: "Leef en laat leven!" maar waarom dan toch online continue met elkaar bezig zijn en ondertussen klagen dat men zich zo alleen en eenzaam voelen. Ja, het is in deze tijd moeilijk ongeacht leeftijd 'nieuwe' vrienden te vinden en te behouden. Wil je uit die eenzaamheid stappen dan dien je toch eerst verbinding met jezelf te zoeken en het alleen-zijn ook te kunnen omarmen. Pas dan sta je open voor nieuwe contacten -  hopelijk wel in het echte leven.

Zo las ik zojuist een Thread van iemand die zich kwetsbaar op stelde. Hij vertelde dat hij zich eenzaam voelt en geen verbinding kan maken met mensen zowel online als in het echte leven. Bij hem de vraag waar dat dan aan ligt. Onder deze Thread kwamen gelukkig ook een boel positieve en steunende woorden. Helaas ook weer veel negatieve woorden over uiterlijk. Waarom mensen? Waarom? Wat heeft uiterlijk nou met innerlijk te maken? Deze persoon heeft zijn kwetsbaarheid online getoond. Hij wil gehoord en gezien worden. Dit is nou precies de reden dat het in het echte leven moeilijk is om je kwetsbaar op te stellen. Kwetsbaarheid is geen zwakte. Het is juist een teken van een sterk persoon. Waarom is het dan zo lastig om iemands kwetsbaarheid te omarmen? Is het dat men gewoonweg niet meer weet hoe men op iemands kwetsbaarheid moet reageren - in het echte leven? Is het dan zo lastig om naar iemand te luisteren zonder direct een reactie klaar te moeten hebben? Ik vind het nogal bijzonder hoe men met elkaar omgaat.

Verbinding begint bij jezelf. Minder scherm, meer écht luisteren. Minder oordelen, meer vragen. Want wie écht wil verbinden, moet soms de moed hebben om weer écht mens te zijn - dus ook offline.